Hedeflerinize Ulaşırken Kendinizi Sabote Etmenizin Asıl Nedeni

Geçenlerde yemek masası toparlanırken yeğenimden bulaşıklara yardım etmesini rica ettim. Cevabı ne oldu dersiniz?

“Yapacaktım,” dedi. “Ama sen istediğin için artık yapmak istemiyorum.”

Bir saniyelik şaşkınlıktan sonra gülümseyerek düşündüm: Evet, bu cevap gelecekti elbette… Aslında bu, klasik bir psikolojik tepki örneğiydi.

Psikolojik Tepki Nedir?

Psikolojik tepki, birisi bize ne yapmamız gerektiğini söylediğinde verdiğimiz o ani ve çoğu zaman mantıksız olumsuz tepkidir.

Hani anneniz size, “Dışarda hava soğuk; montunu giy!” dediğinde sırf inat olsun diye giymediğiniz günleri hatırlayın. Soğukta tir tir titrerken, aslında annenizin haklı olduğunu kabul ettiğiniz ama bunu asla itiraf etmediğiniz o an… İşte tam olarak bu!

Bu yalnızca çocuklukta olmaz. Patronunuz size bir görev verdiğinde, görev ne kadar mantıklı olursa olsun içten içe o küçük direnç kıpırtısını hissedersiniz. “Bana emir verme!” moduna geçeriz.

Bu duygu özerkliğimizin tehdit altında olduğunu hissettiğimizde devreye girer. Aslında kötü bir şey değildir; bizi manipülasyona karşı korur. Ama bazen işler ters teper ve bizi asıl yapmak istediğimiz şeylerden bile alıkoyar.

Ücretsiz eğitimler ve içeriklerden haberdar olmak için e-posta bültenime aşağıdaki formdan kaydolabilirsiniz.

Kendinize de Tepki Gösterebilirsiniz

Şimdi şu ironiyi düşünün: Bir başkasının size ne yapacağınızı söylemesi tepkiye neden olabilir, ama aynı şeyi kendiniz yaptığınızda da… Evet, yanlış duymadınız. Zaman kutulama gibi üretkenlik teknikleri kullanırken, örneğin spor yapmak için zaman ayırdığınızda, programınızda o saati görüp içten içe şöyle dediğiniz oldu mu:

“Of, şimdi mi yapmak zorundayım? Ama hiç istemiyorum ki!”

Sanki geçmişteki siz, şu anki size emir veriyor ve doğal olarak içinizde bir isyan başlıyor: “Kim bu ya, bana karışıyor?!” İşte bu, psikolojik tepkinin nasıl öz-sabotaja dönüştüğünü gösteren en net örneklerden biri.

Bu Tepkiyi Nasıl Alt Edersiniz?

Merak etmeyin, bu hisle başa çıkmanın yolları var. İlk adım, bakış açınızı değiştirmek. Kendinize şu soruyu sorun: “Gerçekten bu işi yapmak zorunda mıyım, yoksa bunu yapma şansına mı sahibim?”

Kendi seçiminizi hatırlayın: Spor yapmak, bir kitap okumak ya da o zor e-postayı yazmak için zaman ayırdıysanız, bu sizin karşınıza çıkan bir zorunluluk değil, kendinize verdiğiniz bir hediye.

Özgürlüğünüz tehdit edilmiyor, aksine özgürlüğünüzü kullanıyorsunuz. Kontrol sizde.

Psikolojik tepkiyle başa çıkmak biraz pratik gerektirir, ama inanın buna değer. Tepkiyi anlamak ve ona karşı koymak, sizi hem üretkenliğe hem de hedeflerinize bir adım daha yaklaştırır.

Ve bu arada… Bu yazıyı paylaşmamanız gerektiğini söylemeyeceğim. Siz özgürsünüz. Ama paylaşmak isterseniz, tamamen sizin kararınız. 😊